Ze zijn overal te zien in blogs en op Youtube: verwijzingen naar de Red Pill. Wat is die Red Pill nu eigenlijk? De naam is gebaseerd op de science fiction-film “The Matrix” (1999), waar hoofdpersonage Neo, vertolkt door Keanu Reeves, van vrijheidsstrijder Morpheus de keuze krijgt tussen een rode pil, die hem de “waarheid”over de maatschappij zou vertellen, en een blauwe pil, die hem alles zou doen vergeten. Het concept van de Red Pill is ondertussen het symbool geworden voor een nieuwe bewustwording, om niet te zeggen een revolte: deze van de conservatieve blanke man en ook een aantal blanke vrouwen. Er bestaan heel wat verschillen binnen deze Red Pill beweging, maar de rode draad is anti-feminisme, een diepe afkeer voor progressieve intellectuelen (deze worden smalend “Social Justice Warriors” SJWs genoemd), boosheid om de anti-mannelijke propaganda (de zogenaamde “misandrie” of mannenhaat), anti-positieve discriminatie voor vrouwen en minderheden, rechten voor vaders en gescheiden mannen, etc.
De blanke man staat in dienst van vrouw en maatschappij, maar krijgt stank voor dank
De negatieve stereotypering van de blanke man moet stoppen, aldus de Red Pill beweging. Hij is helemaal geen monster, verkrachter, onderdrukker, noch is hij maatschappelijk of cultureel bevoorrecht. Integendeel, mannen werden doorheen de geschiedenis opgeofferd in oorlogen, of gebruikt voor allerlei gevaarlijk, ongezond werk. En dit alles in dienst van familie en maatschappij. En hoe worden ze hiervoor bedankt? Helemaal niet, volgens de Red Pill beweging. Integendeel, onder invloed van het feminisme, worden mannen onterecht in een slecht daglicht gezet, terwijl ze het, doorheen de geschiedenis, minstens even slecht, of zelfs slechter hadden dan vrouwen. Deze laatsten hadden namelijk het “voorrecht” om veilig thuis te kunnen blijven bij hun kinderen. Is het huishouden dan zo’n onderdrukking, als je dat vergelijkt met levenslang zwoegen in een koolmijn, of sneuvelen aan het front, vragen de Red Pillers zich af?
De man “feminiseren”: een goed idee?
In een vervrouwelijkt onderwijssysteem, de geestelijke gezondheidszorg en in de media, probeert men mannen te “hervormen” door ze te overtuigen dat hun mannelijkheid “toxisch” is. Ze moeten hun emoties beter leren uiten, en hun zogenaamde ongezonde “mannelijke” eigenschappen onderdrukken. “Feministische”, zachte mannen, zijn echter niet aantrekkelijk voor vrouwen, volgens de Red Pill. Eigenlijk zijn vrouwen, ondanks hun hoge graad van emancipatie, nog nooit zo ontevreden geweest over hun relaties als vandaag. Dit verklaart waarschijnlijk waarom scheidingen vandaag vaker door vrouwen worden aangevraagd. Dit leidt in vele landen nog tot de uitsluiting van biologische vaders uit de opvoeding van hun kinderen. Vooral jongens, maar ook meisjes zijn hiervan het slachtoffer. Jongens, die vervreemd zijn van hun biologische vader, hebben het moeilijk met het opbouwen van hun identiteit als man en ook meisjes hebben een grotere kans op een tienerzwangerschap of relationele problemen in hun latere volwassen leven, indien hun vader niet of onvoldoende betrokken was bij hun opvoeding.
Waarom is de Red Pill belangrijk?
Na decennia discussie over vrouwenrechten en de vrouwelijke identiteit is het nu belangrijk geworden om ook stil te staan bij de rol en identiteit van de man. Onder invloed van het feminisme, is men het leven van mannen onterecht gaan idealiseren en machtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen te ideologisch gaan vertalen. Het resultaat is dat het vrouwelijke in onze maatschappij grote aandacht krijgt, ten koste van het mannelijke. Nochtans spelen mannen een belangrijke rol, niet alleen in het functioneren van de maatschappij op structureel en technologisch vlak (zou men zich de bouwsector, utiliteiten, of technologie kunnen voorstellen zonder mannen?). Ook oefenen zij een belangrijk culturele invloed uit als opiniemakers en academici, als kunstenaars en bouwers, als vaders en echtgenoten. Ten slotte moet men beseffen, dat mannen een essentiële rol spelen in de bescherming van onze grenzen, of ze nu staatkundig zijn of cultureel. Nu dat vele “patriarchale” culturen, zich in onze streken komen vestigen, is het meer dan ooit nodig dat Westerse mannen hun stempel kunnen drukken. De Islam, om het bij naam te noemen, heeft namelijk weinig respect voor het “gevoelige” mannelijke ideaal van het feminisme. Tijd dus voor een herontdekking van de Westerse mannelijkheid.
De Red Pill: ook een duistere zijde
Ondanks de vele terechte discussiepunten, opgeworpen door de Red Pill beweging, heeft ze ook haar duistere zijde. De volgelingen van de Red Pill zijn vaak de kinderen van de babyboomers. Ze ondergingen de gevolgen van de hedendaagse maatschappelijke afbraak (vechtscheidingen, gebroken gezinnen, wegwerpgedrag binnen relaties) en klagen deze aan, maar staan huiverig tegenover religieuze dogma’s. Het liefst zouden de Red Pillers soms alle kwaad van de wereld in de schoenen van de feministen en progressieven willen schuiven, maar zelf willen ze nog de vrije seksualiteit beleven zoals hun hippie ouders. Ook klagen Red Pillers het Christendom vaak aan, om haar ongenuanceerd accent op de dienstbaarheid en zondigheid van de man, terwijl de zonden van vrouwen vaak worden genegeerd omdat ze zogezegd slachtoffers zouden zijn. Sommige Red Pillers, gaan zelfs voor de “Black Pill” en zweren vrouwen volledig af. Dit zie je onder andere in de MGTOW beweging (Men Going their Own Way). Anderen gaan dan weer methoden zoeken om vrouwen op een cynische manier te verleiden, aan de hand van allerlei theorieën over de zogenaamde vrouwelijke “natuur”. Vrouwen zouden volgens deze theorie niet monogaam zijn, maar overstappen naar steeds succesvollere mannen. Men leert mannen dus aan, om rolletjes te spelen, om zo makkelijker aan sekspartners te geraken. Want één ding frustreert Red Pillers nog het meest. Ze slagen er slechts moeilijk in om relaties te vormen of zelfs seksuele bevrediging te vinden. Velen blijven dus seksueel gefrustreerd achter hun computer in een fantasiewereld van p*rno en games. Anderen worden “Incels” (involuntary celibate “ongewenst celibatair”) , die een verborgen leven leiden bij Hotel Mama, omdat zemet hun “oude jonkman”-imago nog weinig moderne vrouwen kunnen behagen. Bij sommigen slaan dan de stoppendoor, zoals een ongewenst alleenstaande man, die onlangs in Toronto, Canada, een groep vrouwelijke voetgangers doodreed. Eenzaamheid en frustratie monden zo uit in woede en geweld.
Red Pill en de Kerk
Hoewel een mannenbeweging zeker zijn bestaansrecht heeft, kan deze geen toekomst bieden zonder een gezonde fundering, gebaseerd op religieuze waarden. Inderdaad, een cynische houding over relaties tussen mannen en vrouwen, gecombineerd met overdadige seksuele consumptie of frustratie kan enkel leiden tot decadentie en (auto)destructie. De vraag is echter hoe de Katholieke Kerk een antwoord kan bieden aan de Red Pill-beweging. Ondanks haar “patriarchaal” imago en mannelijke clerus, is ook de spiritualiteit en praktijk van de Katholieke Kerk sinds Vaticaan II sterk “vervrouwelijkt”. Priesters laten de organisatie van de liturgie en het pastoraal vaak over aan (theologisch laag geschoolde) vrouwelijke pastorale medewerkers. Zelf gedragen ze zich op een eerder verwijfde manier. Hoe kan de Kerk zo nog aantrekkelijk blijven voor jonge mannen? De feiten spreken voor zich. Als er dan nog jonge vrijwilligers overblijven in de Kerk, dan zijn het vaak vrouwen, vrouwen die lang ongehuwd blijven omdat er geen Katholieke mannen meer zijn. Onze seminaries kunnen nog moeilijk nieuwe kandidaten vinden, gewoon omdat er geen jonge Katholieke mannen meer zijn. Dit zijn allemaal symptomen van de identitaire crisis binnen de Westerse mannelijkheid. Tijd om hier meer aandacht aan te schenken…
Meer info:
https://www.goodreads.com/book/show/153607.The_Myth_of_Male_Power
https://www.goodreads.com/book/show/27996.The_War_Against_Boys?from_search=true
